Zoals je hieronder kunt zien is het bij ons opeens een sprookjeslandschap. Maar dat zal bij jou niet veel anders zijn neem ik aan. Wij zijn vanmiddag een sneeuwwandeling wezen maken. En ik denk niet dat onze hond, Elias de Weimaraner (4), dat ooit eerder mee heeft gemaakt. Ja, wel eens wat natte sneeuw die meteen smolt. Of zo’n dun poederlaagje voor een paar uur. Maar dit? Ik kan het me niet herinneren.
Nu zitten we dus écht in een lockdown hier. Want autorijden of fietsen, dat gaat hier echt niet, aan de rand van het Helvoirts Broek. Strooizout willen we niet, en wanneer er een keer een sneeuwschuiver langs komt dieselen… dat is afwachten. Wat we wél kunnen is wandelen en van het landschap genieten. En daar past maar één lied bij wat mij betreft:
Deze song werd door Mike Batt (die het hierboven dus zingt) zelf geschreven, op verzoek van zanger David Essex. Die had er een grote hit mee in december 1982/januari 1983 (nr. #2 in Engeland). Die winter was relatief zacht, maar dat mag de pret niet drukken…
Hier nog een video’tje met foto’s en filmpjes van vandaag.
Hartelijke groet Maarten