1966
In Nederland is de hippietijd in ’66 nog niet echt losgebarsten. Maar er is wél een centrum-links kabinet, onder leiding van premier Cals (dat overigens later dat jaar, in de Nacht van Schmelzer, zal struikelen over de Rijksbegroting).
Op 19 mei dat jaar is het feest in ons land. Het is Hemelvaartsdag en dus zondag. Bert van Marwijk blaast 14 kaarsjes uit, en Ron Brandsteder mag vanaf vandaag brommerrijden want die wordt al 16.
In Vught wordt die dag een jongetje geboren met de naam Maarten. Hij is het oudste kind van electriciën Henk en huisvrouw Diny. Het jongetje heeft een hond en een zandbak, dus die kan voorlopig vooruit.
1970
Maarten gaat op zondag vaak naar de kerk. Maar in ‘the seventies’, met beatmissen en jongerenkoren, is dat zeker geen straf. Misschien was dat, in die vroege jaren 70, wel het prille begin van ‘dirigent Maarten’…
1972
Als het jongetje een jaar of 6 is gaat hij op AMV: Algemene Muzikale Vorming. Een tweejarige cursus met ritme-instrumenten, blokfluit spelen en niet te vergeten: notenlezen. Dit zal later een zeer grote rol in Maarten’s carrière gaan spelen. Maar dat weet hij dan natuurlijk nog niet.
1974
Als hij 8 jaar is, mag Maarten een instrument kiezen en dat wordt orgel. Ook dit zal een cruciale stap blijken. Orgel is een polyfoon instrument. Ofwel: je speelt meerdere tonen tegelijk. Ideaal om samenklanken te leren.
Daarbij komt nog: een organist leest 3 notenbalken tegelijk. De rechterhand in de G-sleutel, en de linkerhand + pedaal in de F-sleutel. Zo leer je dus spelenderwijs meerdere balken en verschillende sleutels tegelijk. Handig als je bijvoorbeeld dirigent wilt worden, en meerdere stemmen tegelijk moet lezen…
Inmiddels is Maarten ook volop naar muziek aan het luisteren. Eerst naar de radio, maar zo vanaf 1974 op tv naar Toppop! Het is het jaar van the Rubettes (Sugar baby love) en George McCrae (Rock your baby). Of wat dacht je van deze enorme glamrock-kraker…
De jonge Maarten vindt heel veel soorten muziek mooi. Maar wat hem echt fascineert is meerstemmige samenzang. En dan vooral van Smokie, zijn grote jeugdliefde. Jij kent natuurlijk ‘Living next door to Alice’ (1977). Maar dit was er eerder:
1982
Omdat jij vandaag nog meer te doen hebt, springen we 8 jaar in de tijd. Als Maarten 16 is zit hij in 4-Atheneum. En samen met klasgenoten Cees, Will en Paul richt hij een band op: Unison. En Maarten kiest hierbij een tweede instrument: bas.
Na enkele maanden vlijtig oefenen komen er optredens. En dat is tot op de dag van vandaag het allermooiste van muziekmaken. Optreden voor publiek: de spanning, de chemie, die energie…. dat is een magische kick!! Maar goed, gauw terug naar de Maarten van toen.
1984
…Want maarten is inmiddels niet alleen organist en basgitarist. Hij is ook dirigent. Er zijn in de jaren 80 nog best veel kerkkoren. En die zoeken wel eens een organist. Maarten speelt ook al jaren in de kerk als in 1984 een van de dirigenten moet stoppen. En wanhopig vraagt of Maarten zijn taken wil overnemen. Zodat het koor blijft bestaan. En Maarten wil wel! Kijk, hier zie je me met mijn eerste jeugdkoortje: ‘Kinderkoor St. Jan’ in Vught Zuid.
1985
Is Maarten behalve koordirigent inmiddels wellicht al hobby-kok geworden, hoor ik je vragen. Jazeker! Natuurlijk heeft Maarten in zijn jonge jeugd ook wel eens een ei gebakken. Of met mayonaise en 12 kruidenpotjes een sausje uitgevonden (met wisselend succes). Maar de echte kookhobby begint in de vroege jaren 80. Maarten is namelijk lid van de Rowans (puberboys bij Scouting). En daar zijn een paar leiders die erg goed Indonesisch kunnen koken. En dat leren ze ons ook, want Scouts moeten natuurlijk hun eigen potje kunnen koken. Een nieuwe hobby is geboren!
…En de hobby neemt natuurlijk een grote vlucht als Maarten eind jaren 80 op kamers gaat in Nijmegen. Daar moet ie dagelijks koken, en niet zelden voor het hele studentenhuis. In de weekenden is onze held in Vught (voor Scouting, koor en band). Maar daar is hij dan weer gezegend met een moeder die beweert dat ze niet kan koken (niet waar). En het ook niet leuk vindt (wél waar).
1993
Maarten slaagt voor zijn diploma HBO Jeugd- en jongerenwerk in Nijmegen. Specialisatie: begeleiding en ontwikkeling van jongens. Dat is nog wel even een dingetje op zo’n geëmancipeerde opleiding. Daar vindt men dat jongens en meisjes hetzelfde zijn. Maar ja… er bestaat wél overal in Nederland ‘meidenwerk’ en dat is ook hard nodig. Dus waarom dan geen speciale aandacht voor de ontwikkelingsproblemen van de boys..?
Maarten is zijn tijd een beetje te ver vooruit. De SIRE-campagne ‘Laat jij jouw jongen genoeg jongen zijn?’ zal pas zo’n 25 jaar later komen, in 2017… Maarten slaagt overigens met een 8. En krijgt een tegeltableau.
1994
Een jaar later verhuist Maarten vanuit de stad naar zijn droomplek. Klein huis, grote tuin; altijd al gewild. Op onderstaande foto’s zie je het huisje in 1994 en in 2020. Ja mensen, er is een hobby bijgekomen: klussen!
1995
In dit jaar wordt Maarten voor het eerst pleegvader! Parttime welteverstaan. In de weekenden en vakanties zorgt hij voor Joris (die is 8 jaar in 1995), de zoon van een goede kennis. In het jargon heet zoiets tegenwoordig ‘netwerkpleegzorg‘. Dit wil zeggen: opvang van een kind uit familie- of vriendenkring. Het bijzondere aan pleegzoon Joris is dat hij Maarten zélf heeft uitgekozen!
1997
Dit is wel een memorabel jaar. Maarten is nu bijna 15 jaar dirigent. In Vught Zuid is hij dirigent/pianist van het Jeugdkoor en het Jongerenkoor. En daarnaast speelt hij kerkorgel bij het Gemengd Koor.
Dat is een leuk rijtje als je het zo ziet. Maar besef: dit betekent wél dat Maarten op Kerstavond VIER diensten heeft. 17.00 u. Kleuterviering, 19.00 u. gezinsviering, 20.30 Jongerendienst en om een uur of 23.00 nog de Nachtmis.
Dus mocht je je ooit afgevraagd hebben waar Maarten in die jaren 90 op Kerstavond uithing, zo tussen 16.00 uur tot na middernacht… dan weet je dat nu..!
En met Nieuwjaar staat hij als bassist natuurlijk op het podium, met een band… Partytime!
…Maar goed, we waren bij 1997. In dat jaar wordt Maarten organist bij koor Derplu in Vinkel, dat dan een jaar of 5 bestaat. Dirigent is Peter van Raak. Na een paar jaar stopt Peter, en zijn opvolger klikt niet echt goed met het koor. Als Maarten een dirigent-loze repetitie opvangt, weet voorzitter Jan van Lokven hem direct te vinden. En Maarten zegt graag ‘ja’!
2000: DE CLUB VAN JONGENS MET LANG HAAR
Maarten heeft als jeugd-/jongerenwerker altijd een zwak gehad voor kinderen die durven afwijken van de massa. En jongens met lang haar, die horen daar zeker bij! Rond de eeuwwisselling besluit Maarten deze helden eens te gaan portretteren. Gewoon, één voor één. Zo bijvoorbeeld:
Tot zover is het een fotoproject. Totdat de pers er lucht van krijgt. Er wordt een groepje ‘fotomodellen’ met ouders en al bij elkaar getrommeld….
En deze eerste ‘meeting‘ bevalt zo goed dat het een landelijke vereniging wordt. Met leiders, een bestuur en 10 clubdagen / kampen per jaar. En dat ziet er dan ongeveer zo uit:
Als jeugdwerker je eigen (landelijke) kluppie oprichten… dat is toch wel heel gaaf. Veel meer video’s op het Youtubekanaal van de club: CJLH.
2003
Een van de eerste grote klussen die Maarten als dirigent van Derplu oppakt, is een jubileumconcert. Dit ter gelegenheid van het 10-jarig bestaan van het koor. De voorbereidingen zijn onder Peter begonnen, maar dat is slechts een begin geweest.
Dirigentwissels kosten tijd en inmiddels bestaat Derplu 12,5 jaar… dus we gaan voor koper. Het programma is nog vrij rustig en braaf. Het decor is eenvoudig, net als het licht. Maar er is al wél professioneel geluid. En er zit een echt live orkestje! Ook niet onbelangrijk: met dit concert zet Derplu de eerste voorzichtige schreden op het pad naar een breder repertoire. Naast veel kerkliederen staan ook ‘Mississippi’ en ‘My little lady’ op de setlist. Én ‘Power to all our friends’ van Cliff Richard.
Waarmee Engeland trouwens voor de zoveelste keer alweer níet het Eurovisie Songfestival won… In 1973 was dat, nu (slik) bijna een halve eeuw geleden….
Misschien won Cliff trouwens wel niet vanwege zijn absurde danspasjes. Of de waardeloze geluidsmix (de strijkers van het orkest klinken véél te zacht). Of vanwege allebei. We’ll never know.
2004
Met dat eerste grote koorconcert voor zowel dirigent Maarten als Derplu, zijn we trouwens in 2004 beland. Hier nog even een video’tje.
2006
Koor Derplu heeft de smaak te pakken en geeft 2,5 jaar na dat eerste ‘grote concert’ een tweede: In Wintersfeer (16 december 2006). Van licht, geluid en decor is al meer werk gemaakt, waardoor het sfeervoller oogt. Het programma is meer op het publiek gericht: traditionele kerstsongs, de Amerikaanse classics maar ook een paar smartlappen. De Kerstman komt op bezoek om aandacht te vragen voor het leed in de wereld. Maarten studeert in de pauze met het publiek een refrein in, waardoor de hele zaal mee kan zingen met ‘Op Straat’ van Guus Meeuwis. Dit is een vertaling van ‘The Streets of London’ van Ralph McTell uit 1969. Hier een prachtige live-uitvoering uit 2014 met gitarist John Williams:
In deze jaren is het dirigeren voor Maarten nog een bijbaan. Overdag houdt hij zich bezig met de jeugd. Eerst (vanaf 1993) een jaar of 6 in het Jeugdwelzijnswerk (Gorinchem en Den Bosch), en daarna bijna 10 jaar voor de klas. Maar er wringt iets… In het jeugdwerk komen HBO-ers vanwege bezuinigingen steeds meer op kantoor te zitten. En in het onderwijs treft Maarten vervolgens een verbazingwekkend conservatieve sector, waarin hij weinig visie kwijt kan.
2007
Even terug naar het pleegvaderschap. Zoals je hierboven hebt gelezen is Maarten vanaf 1995 weekend- en vakantiepleegouder geweest van Joris. Zo rond 2003 begint Joris (inmiddels 16) ‘uit te vliegen’: hij komt steeds minder vaak logeren, zeker niet meer ieder weekend. En uiteindelijk scheiden de wegen en blijft er slechts sporadisch contact. Maar bij Maarten blijft wel een gevoel over… Dat pleegouderschap geweldig is. Voor herhaling vatbaat! Maar dan: fulltime, zonder wekelijks dat rare en moeilijke afscheid.
In 2006 doet Maarten de STAP-training bij pleegzorg. Deze training (inclusief screening bij Justitie) is verplicht voor ieder die officiëel pleegouder wil worden. Daarna blijft het een jaar ijzingwekkend stil… Totdat in 2007 pleegzorg opeens opbelt.
“U staat nu een jaar als pleegouder ingeschreven.” (klopt) “ Het is ons nog niet gelukt een pleegkind voor te stellen.” (Klopt ook) “En dat zit ons dwars.” (Mij ook wel, eerlijk gezegd). “En daar willen we met u graag hier op kantoor eens over praten.” (Goed idee.)
Op kantoor wordt er nogmaals gezegd hoe jammer en ook wel vervelend men het vindt dat er nog geen kind aan mij voorgesteld is. “Maar we hebben nu wél een voorstel.“ O…ké…!! Dat is een grote verrassing, dát hdden ze er door de telefoon even niet bijgezegd!
Daarna gaat alles heel snel. In de Herfstvakantie van 2007 komt ene Jessey (8) een dagje kennismaken. Op die dag is de foto hierboven gemaakt. Diezelfde avond zegt hij tegen de leiding van het internaat waar hij woont, dat hij bij Maarten wil gaan wonen. Zijn moeder heeft al aangegeven dat zij dat ook fijn zal vinden. Na wat logeerweekendjes huist hij begin januari 2008, in de Kerstvakantie dus, over naar Haaren. (En daar woont hij (22) anno 2021 nog steeds…)
2013
In 2013 is het tijd voor een grote stap: zzp-er worden. Sommige mensen zijn qua karakter meer geschapen om in loondienst te werken dan andere, dat speelt ook wel mee. Maarten wordt fulltime dirigent. Nou ja… hij doet ook nog wel wat gezinscoaching en onderwijsadvies. Maar zangkoren, dat wordt de basis.
2019